Historia lotniska Decimomannu zaczyna się w dniu 3 Czerwiec 1940, kiedy ówczesne Królewskie Siły Powietrzne zidentyfikowały na ziemiach na północ od Cagliari idealne miejsce do rozproszenia bombowców SM 79 Krogulec 32 Skrzydła obecny na bazie Elmas. Po około roku Stormo na zmianę z 36. w nowej specjalności Aerosilurante. Jednym z pierwszych dowódców Skrzydła był pilot-pułkownik Giovanni Farina, złoty medal za Waleczność Wojskową w pamięci, do którego dziś nosi nazwę sardyńskie lotnisko.
Włoskie bombowce torpedowe wyruszyły z Decimo, biorąc udział w walce z flotą angielską na Morzu Śródziemnym, ale zaangażowanie zakończyło się nieubłaganie 8 września 1943, data rozejmu z aliantami, kiedy teren przeszedł w ręce amerykańskie, że intensywnie go eksploatowałem na wsi na półwyspie wciąż zajętym przez wojska Osi. Zaangażowane samoloty USAAF były pierwszymi samolotami Curtiss P. 40 ale pod koniec października 1943 giunsero a Decimomannu i bombardieri Martin B-26 Marauder del 319 grupa bombardująca/320 grupa bombardująca. Te samoloty wystartowały z pasa startowego 1800 x 15 metrów, i zajęło łącznie 180 Miejsca parkingowe. Były też 10 km pionów dróg kołowania. Następnie tor będzie dalej rozbudowywany do rozmiaru 3000 x 30 metrów.
W lutym 1944 rozpoczęły się nowe prace nad rozbudową, które doprowadziły do powstania innowacyjnego systemu wielokrotnego startu/lądowania: w rzeczywistości zbudowano długi tor 2000 liczniki wyposażone w 6 równoległe pasy startowe umożliwiające równoczesny start 6 samolot. Pomyśleć, że na początku historii lotniska?, w 1940, Włosi wyposażyli go w polną drogę zorientowaną na północ/wschód-południe/zachód i kilka budynków, dawniej należąca do gospodarstwa, w którym ustanowiono dowództwo stada i grupy, kantyny oficerów i podoficerów, ambulatorium, centrala i biuro dowodzenia.
Na końcu 1944 konieczność zbliżenia się do frontu zmusiła USAAF do przeniesienia się na lotnisko na Korsyce i dlatego Decimomannu nie został wykorzystany do 1954 kiedy, po szeroko zakrojonych pracach rekultywacyjnych i rekonstrukcyjnych, l’aeroporto fu riaperto e vi fu instaurato il primo “Air Weapons Training Installation” (AWTI). Departament Włoski oficjalnie narodził się dnia 15 Luty 1957 o oficjalnej nazwie „Ośrodek Szkolenia Strzeleckiego” (KOT). W grudniu 1959 podpisano pierwszą umowę między Kanadą, Niemcy Zachodnie i Włochy do korzystania z obiektów obiektów AWTI.
W październiku 1979 ACMI zaczęło działać (Oprzyrządowanie do manewrowania w walce powietrznej), wyrafinowany i (do tego czasu) najnowocześniejszy system elektroniczny pozwalający na realistyczne, zaawansowane szkolenie w manewrowej walce powietrznej. Ten system został wymieniony w 2002 z najbardziej zaawansowanego A-ACMI (Zaawansowane-ACMI), umożliwienie dalszego skoku w realizm symulacji i uproszczenie systemu, dzięki rezygnacji ze stacji lądowych i morskich niezbędnych dla pierwszej wersji sprzętu.
Z 1960 baza była również używana przez Amerykańskie Siły Powietrzne (zarówno USAF, jak i US Navy). Ta obecność trwała mniej więcej nieprzerwanie, aż… 1991, kiedy, z zamknięciem 7555 Eskadra Szkolenia Taktycznego (część mitycznych Agresorów), USAFE opuszcza lotnisko (pozostając właścicielem sprzętu ACMI) jednak nadal podejmuje ryzyko w przypadku okazjonalnych cykli szkoleniowych.
W lipcu 1970, Oprócz, miejsce Kanadyjczyków zajął brytyjski RAF.
Przez te wszystkie lata baza na Sardynii stała się europejskim lotniskiem wojskowym z większą liczbą ruchów (obliczysz coś takiego 60.000 na rok!!!), z końcówkami 450 dziennie i spożywać do 1000000 (milion) litrów paliwa dziennie, dostarczone przez HRS (System tankowania hydrantu), że, z jego 51 punktów, jest to największy system tankowania pantografów na świecie.
W ostatnich latach ruch na X° znacznie się zmniejszył, ale przygotowuje się nowe życie. Dzięki swojej uprzywilejowanej pozycji i zwykle panującym fantastycznym warunkom pogodowym, lotnisko zostało wybrane na siedzibę Międzynarodowej Szkoły Szkolenia Lotniczego, inicjatywa zrodzona z partnerstwa włoskich sił powietrznych i Leonardo w celu świadczenia zaawansowanych usług szkoleniowych dla pilotów tych samych sił powietrznych i zagranicznych sił powietrznych. Szkoła będzie korzystać z najnowocześniejszych symulatorów znajdujących się w bazie oraz nowego Leonardo T. 346 Mistrz, jeden z najbardziej zaawansowanych wojskowych odrzutowców treningowych na świecie.
Ma cosa sarebbe tutta la storia esposta sopra senza un po’ di fotografie che testimoniassero l’incredibile traffico della Base? D’altronde AviaSpotter è soprattutto un sito di fotografia aeronautica. Come ormai dovreste sapere bene abbiamo la fortuna di avere un Amico in loco che da diversi anni realizza splendidi servizi per il nostro sito. Ecco allora diverse testimonianze di parte dell’incredibile traffico transitato dalla pista 17-35 negli ultimi 10 wiek.
Dzięki Steve, a nome di tutti!!!!
