Taranto Grottaglie – 28 Augustus 2023
Grottaglie, 28 Augustus 2023
Je krijgt niet elke dag de kans om Navy Harriers van dichtbij te fotograferen.
En nog minder vaak gebeurt het dat de enige overgebleven TAV-8B in formatie wordt gefotografeerd met de enige AB-8B Plus Special Color. Als we hieraan toevoegen dat de foto's Air to Air zullen zijn, Ik zou zeggen dat de gelegenheid van vandaag eerder uniek dan zeldzaam is.
De dag begint vroeg: de vlucht naar Bari vertrekt vanuit Bergamo om 06:10 en vroeg opstaan is een must. Ik ontmoet Pier, vertrouwde vriend van duizend luchtvaartavonturen en we gaan richting Orio al Serio. De luchthaven, zelfs op dit tijdstip van de ochtend, vol met mensen die meebewegen met de allereerste Ryanair-vluchten. Wij gaan naar Bari. De vlucht verliep rustig en bij de landing was de autoverhuur waar we de auto hadden geboekt nog steeds gesloten: wij zullen als eerste in de rij staan. Bij het openen verlopen de procedures snel en binnen de kortste keren zitten we in onze auto richting het zuiden: De luchthaven Taranto-Grottaglie wacht op ons. Zelfs de autorit kent geen verrassingen en in iets meer dan een uur staan we voor het vliegveld.
Wij zijn de eersten en de plaats lijkt verlaten. Omdat we al sinds de vroege ochtend aan het vasten zijn, we besluiten naar het dichtstbijzijnde stadje te gaan om te ontbijten.
Bij onze terugkeer vinden we onze eerste vluchtcollega's en na een paar minuten arriveert het zeer specifieke vliegtuig waarmee we de broodnodige foto's kunnen maken: het is de zeer beroemde Pink Skyvan, waarmee we samen met de leden van Aviation Photo Crew de vliegtuigen van onze marine kunnen filmen.
De voorbereidingen zijn nauwgezet en de veiligheidsuitleg duurt lang: De ruimte aan boord is beperkt en alle fotografen moeten worden vastgezet met een harnas. Een uitzondering hierop is de fotograaf die in de plaats komt van de co-piloot die met veiligheidsgordels aan de stoel wordt vastgezet: dat zal mijn plek zijn.
Op de geplande tijd bereiken we eindelijk het vliegtuig en neemt iedereen plaats. Ik bind mezelf vast aan mijn stoel en ga op zoek naar de beste hoeken om de Harriers te fotograferen die over een paar minuten binnen bereik komen.. Het is duidelijk dat de fotografen in de bagageruimte meer mogelijkheden zullen hebben en de vliegtuigen kunnen fotograferen vanuit de bagageruimte die geen deur heeft, maar ik ben vastbesloten mijn best te doen.
Het opstarten en taxiën naar de landingsbaan duurt slechts een paar minuten en voordat we ons naar het wachtpunt brengen, genieten we van een AV 8B+ die het zweven oefent.
Eindelijk gaan we weg: handboeien allemaal naar voren en het geluid van 2 Garrett-turboprops bereiken krachtig mijn oren, zelfs als deze worden beschermd door een hoofdtelefoon met ruisonderdrukking. Een paar honderd meter zijn voldoende om in de lucht te zijn en aan de klim naar de verzengende lucht van Puglia te beginnen.
We maken een aantal bochten langs de kust en uiteindelijk hoor ik een luid gesis van achteren komen: we zijn bij 4200 voeten en anderen 150 knopen ongeveer aangegeven. De adrenaline schiet meteen naar een heel hoog niveau, maar helaas zit ik vast en kan ik me niet omdraaien. Er gaan niet veel seconden voorbij en ik zie eindelijk de auto aan mijn rechterkant uit het raam gluren. Het is nog een beetje ver weg, maar beetje bij beetje komt het dichterbij, onmiddellijk geflankeerd door de tweezitter waarvan beide stoelen bezet zijn en die op de voorgrond blijft. Ik zie de motorsproeiers van beide jagers in tussenpositie vanwege de lage snelheid waarmee ze moeten vliegen. Ze vliegen een paar minuten naast ons, voortdurend van positie veranderen, maar voortdurend in formatie blijven, die ons volgt in de lange bochten die we maken. Het licht dat hen raakt verandert voortdurend en ook de achtergrond wisselt tussen zee en land.
Ik zie de onze 2 onderwerpen lopen richting de staart en ik zie ze weer verschijnen aan de linkerkant van het vliegtuig. Op die manier, helaas, Ik kan ze alleen filmen door het rechthoekige raam achter de zijruit van de piloot. Van die kant blijft de eenzitter op de voorgrond en ik maak van de gelegenheid gebruik om hem te filmen, zelfs als de positie echt heel erg wordt opgeofferd.
Aan die kant arriveert ook het einde van de formatievlucht en i 2 Harriers vertrekken met een zeer krappe bocht.
Het enige wat we hoeven te doen is landen: Ik geniet ervan vanuit mijn beslist bevoorrechte positie.
Eenmaal gestopt op het plein kan ik eindelijk mijn veiligheidsgordels losmaken en mijn koptelefoon afzetten. Ik baad in het zweet, maar ik besefte het niet.
Tijd om wat foto's te maken van de gestopte Skyvan en we kunnen weer in de auto stappen om terug te keren naar Bari. We zijn erg moe maar blij dat we foto's hebben kunnen maken, en Volo, 2 vliegtuigen die je niet vaak ziet. Dat weten we nog niet maar het vliegtuig naar Bergamo zal nog lang moeten wachten en zal later vertrekken 4 uur te laat. We zullen het bed pas over vele uren weer zien. Maar vandaag hebben we de Harriers gefotografeerd: dat is prima.
Geniet van de foto's
AviaSpotter.it wil graag bedanken: de marine en, vooral, Luitenant-commandant Antonio ROSSI (Openbaar Informatie- en Communicatiebureau van de Marine) voor de geboden kans. De bemanning van de Pink Skyvan en Aviation Photo Crew.
Tekst en foto's door/Tekst en afbeeldingen door Fabio Tognolo.
