14 Σεπτέμβριος 2020 – Στρατιωτικό αεροδρόμιο Meiringen
Ο 2020 θα μείνει στην ιστορία ως η χρονιά του Covid19, αλλά για τους παρατηρητές θα μείνει επίσης στη μνήμη ως η χρονιά της Μεγάλης Ερήμου: όλες οι ευκαιρίες να δούμε μερικά αεροπλάνα έχουν σταδιακά ακυρωθεί. Στην Ιταλία, οι ήδη σπάνιες περιπτώσεις έχουν σταδιακά αραιώσει έως ότου εξαφανίστηκαν σχεδόν εντελώς. Ακόμη και το μεγάλο Air Show που αναμενόταν να γιορτάσει το 60 χρόνια του Frecce Tricolori έχει αναβληθεί για 2021.
Μαζί με τις Αεροπορικές Εκθέσεις, επίσης συνένοχος στα μέτρα lockdown που ισχύουν στις διάφορες χώρες, Τους τελευταίους μήνες ήταν επίσης πολύ δύσκολο να φύγεις από τα εθνικά σύνορα για να τραβήξεις μερικές φωτογραφίες στα στρατιωτικά αεροδρόμια γειτονικών εθνών. μεταξύ αυτών, αναμφίβολα, Το Meiringen είναι ένας από τους αγαπημένους προορισμούς, ειδικά για τους παρατηρητές που ζουν στα βόρεια της χερσονήσου μας.
Και έτσι, αφού τώρα τα μέτρα περιορισμού έχουν χαλαρώσει λίγο και λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτές τις μέρες αναμενόταν μια από τις τελευταίες ανακατατάξεις του αξιοσέβαστου Northrop F 5E Tiger II για τα επαναληπτικά μαθήματα των πιλότων πολιτοφυλακής, δεν χάσαμε την ευκαιρία. Το πιστό Spottermobile έχει βάλει πλώρη προς τα βόρεια και, 3 ώρες 1/2 μετά την αναχώρηση, σταμάτησε τους τροχούς στη συνήθη σύνδεση του αεροδρομίου που χρησιμοποιείται ως χώρος στάθμευσης: Αρχίζω να πιστεύω ότι έχει απομνημονεύσει τον δρόμο σε κάποιου είδους αυτόματο πιλότο.
Καθώς πηγαίνουμε στο πρώτο σημείο παρατήρησης ακούμε τον αλάνθαστο ήχο του General Electric F 404-GE-402 που ξεκινά και, μετά από περίπου δέκα λεπτά, βλέπουμε τα κόκκινα σταυρωμένα Hornets στον ολισθηρό δρόμο, για να πάει στην κεφαλίδα 10 και απογείωση. Ανάμεσά τους υπάρχει και το J-5233, Ένα από 8 F / Ένα διθέσιο 18D της Ελβετικής Πολεμικής Αεροπορίας, έγινε διάσημος για την κατάρριψη ενός drone MQM-178 με πύραυλο AIM 120C-7 στο σουηδικό βεληνεκές Vidsel, μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου του 2018. Χάρη σε αυτή την απόδοση, φέρει περήφανα τη σήμανση κατεδάφισης κάτω από το παρμπρίζ.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το μικρό σήμα που φέρει στη δεξιά πλευρά της ατράκτου του μονοθέσιου J-5015: το σκουντέτο που δημιουργήθηκε για i 40 χρόνια των Frecce Tricolori που έχουν φέρει μέχρι τώρα 20 ηλικία!
Μαθαίνουμε ότι αυτό είναι το δεύτερο κύμα του πρωινού και, όπως και στο προηγούμενο, οι Τίγρεις δεν συμμετέχουν: ας ελπίσουμε να απογειωθούν την επόμενη φορά.
Οι απογειώσεις διαδέχονται η μία την άλλη γρήγορα και σε λίγα λεπτά η σιωπή ανακτά την κοιλάδα στην οποία βρίσκεται ο διάδρομος προσγείωσης του αεροδρομίου του Καντονίου της Βέρνης.
Εμφανίζεται επίσης ένα Eurocopter EC 635 κάνοντας γρήγορη προσγείωση και απογείωση. Το F 18 επανεμφανίζονται μετά από λίγο 50 λεπτά στο πεδίο του ουρανού για να ολοκληρώσουμε τις αποστολές και ετοιμαζόμαστε για προσγειώσεις. Μόνο το διθέσιο κάνει ένα touch 'n go ενώ όλα τα μονοθέσια αγγίζουν το έδαφος με το αερόφρενο ανοιχτό και, προσγείωση από την κεφαλίδα 10, γλιστρούν αμέσως στον περιφερειακό δρόμο για να πάνε κατευθείαν στον δρόμο που τους οδηγεί στο σπηλαιολογικό καταφύγιο που διαθέτει η Βάση. Τώρα είναι σχεδόν μεσημέρι και αποφασίζουμε να βάλουμε κάτι κάτω από τα δόντια μας: η πρώτη αποστολή του απογεύματος είναι μακριά.
Επιστρέφοντας από το γεύμα παρατηρούμε ότι το άρμα έχει μετακινηθεί προς το κεφάλι 28 και αποφασίζουμε να φωτογραφίσουμε το απογευματινό κύμα από την οροφή του καταφυγίου που βρίσκεται ακριβώς δίπλα του: ένα από τα πιο όμορφα μέρη σε όλη την περιοχή. Καθώς προχωράμε ακούμε ότι τα αεροπλάνα ξεκινούν και δεν υπάρχει μόνο ο θόρυβος των τούρμπο ανεμιστήρα της GE: επίσης οι Js 85 Οι τίγρεις κάνουν τον ήχο του σφυρίσματος τους. Συνολικά πετάνε 5 Hornet ε 4 Τίγρη: 2 του τελευταίου σε Livery Patrouille Suisse.
Το F 5 απογειώνονται πάντα ανά δύο και είναι ωραίο να τους βλέπεις ταξί, μπείτε σε ζευγάρια στο κεφαλάρι και περιμένετε να επεκταθεί το μπροστινό πόδι του συστήματος προσγείωσης για να αυξήσετε τη γωνία επίθεσης κατά την απογείωση (ρίξτε μια καλή ματιά στο βίντεο και θα το παρατηρήσετε καθαρά). Το τελευταίο 2 απογειώσεις των Hornets Τα αγιοποιώ από την πύλη που είναι ακριβώς δίπλα στο headroom: η συγκίνηση του να ακούς τους μετακαυστήρες σε πλήρη ισχύ είναι πάντα πολύ, όπως η ευγνωμοσύνη που νιώθει κανείς για τους εφευρέτες των ωτοασπίδων: θα ήταν αδύνατο να αντισταθείς χωρίς μόνιμη βλάβη της ακοής.
Για τις προσγειώσεις κινούμαστε στην απέναντι πλευρά για να πάρουμε την εύνοια του φωτός και εδώ είναι βαρύ το λάφυρο που παίρνουμε σπίτι στο έμπιστο SD μέσα στην κάμερα.
Οι απογειώσεις του τελευταίου κύματος γίνονται από τη βεράντα πάνω από το εστιατόριο: μικτό κύμα και σε αυτή την περίπτωση, με το F 5 πάντα σε ζευγάρια: 7 λεπτά και έχουν τελειώσει όλα και 9 τα αεροπλάνα.
Ας πάμε πίσω στο καταφύγιο για προσγειώσεις: το F 5 είναι τα πρώτα, μόλις σαράντα περίπου λεπτά μετά την τελευταία απογείωση. Το διθέσιο κλείνει τον χορό λίγα δευτερόλεπτα πριν 17:00.
Πηγαίνω σπίτι χαρούμενος, με μια ενδιαφέρουσα λεία. Ήμασταν πολύ ζεστοί: δεν συνέβη ποτέ εδώ. Ο ήλιος πέφτει όλη μέρα και είμαι αρκετά κουρασμένη: Ελπίζουμε ότι το έμπιστο spottermobile θυμάται τον δρόμο για το σπίτι
Δεν έχω παρά να σας αφήσω τις φωτογραφίες......
