Sabah, iyi bir zaman, Bir Milano troviamo. Yoğun sis Sargılara her şeyi kaplayan ve tanımlanmamış sınırlarını yapar. Görünürlük aşmaz 30 mt. Gün artık zor bulunuyor.
Biz Trieste CVN-69 Bay varlığının haberini aldı ve biz başardık sadece gece önce, bir bağlantı yoluyla, ziyaret etmek için izin almak. Şimdi bu sis bize ile randevu atlama yapmak olasıdır 100.000 denize ton çelik. Sandro, her zaman olduğu gibi, Elinde durumu ve orada cezalarını çekmek: <<Sessiz, guido io. Non c'è sorun>>. Loreto Our Lady karayolu üzerinde beyaz çizgi payından toplam IFR alarak yolculuk boyunca bize yardımcı 150 Km / h. Trieste Ancak, durum hiç iyi. Oldukça. Sis bile kalın ve hemen bize söylemeniz ziyaretlerin ilk tur, için sağlanan 10,00 atlama. Biz ikinci turda tırmanmaya umuduyla sıraya koymak. Ad un tratto il tale addetto agli imbarchi urla “dov’è il gruppo di milanesi?!?”. Bir an biz uçak gemisi bizi götürecek tekne kurulu. Tekne dock gelince biz sis tarafından yutulan. Meraklı Pilot, onu kırmadan, Eisenhower bulmak ve ona soracak nasıl orada bilmek. Cevap basit: “la vedete quest’isoletta in mezzo al mare?” ci chiede indicandoci lo schermo radar “beh, è lei !!”. Emin çıplak gözle görmek için bekliyoruz. Aniden motor hızı azalır, hız azalır ve biz yay görmek ayna grilik ortaya.
Iniş aceleci ve, merdiven sonsuz bir dizi boyunca, köprünün altında hangarı ulaşmak. Gözümüzün önünde, biz Tomcat var, Eşekarısı, Viking, Haydut ve tüm iyi şeyler, ABD Deniz Kuvvetleri. Şahsen bunun bir rüya gerçek.
Mümkün olduğu kadar çok Canonizziamo ama ışık yeterli değildir. Nel frattempo la nebbia si è un po’ diradata e saliamo sul ponte. Düzlemleri birbirine yığılı ama göstermek tarifsiz.
Biz bile kazıklı tüm uçakları vuramaz 330 Bu dönüş için tekne almak zamanı köprünün metre. Isteksizce hepimiz merdivenlerden aşağı gidin ve bizi limana götürecek teknede gerçekleşecek, ilk değil, bize her açıdan onu fotoğraflamak için izin tüm gemi turu yapmadan.
Kalması bizim anılar kazınmış olacak kesinlikle bir deneyim
A voi le foto……
