De ochtend, goede tijd, je troviamo een Milano. Een dichte mist hult alles in haar spoelen en maakt de ongedefinieerde grenzen. De zichtbaarheid niet overschrijdt 30 mt. De dag heeft nu moeilijk.
Alleen de nacht voordat we het nieuws van de aanwezigheid in de Golf van Triëst CVN-69 en we waren in staat, door enkele koppeling, om een vergunning voor een bezoek aan het verkrijgen. Nu is deze mist is waarschijnlijk om ons springen de afspraak met 100.000 ton staal in de zee. Sandro, als gewoonlijk, neem de situatie in de hand en er zinnen: <<Rustig, guido io. Non c'è probleem>>. Onze Lieve Vrouw van Loreto helpen ons tijdens de hele reis die in totaal IFR breukvlak tussen de witte lijn op de snelweg bij 150 Km / h. In Triëst, is de situatie niet beter. Eerder. De mist is nog dikker en onmiddellijk ons te vertellen dat de eerste ronde van de bezoeken, voorzien 10,00 sprong. We zetten in de rij in de hoop te klimmen in de tweede ronde. Ad un tratto il tale addetto agli imbarchi urla “dov’è il gruppo di milanesi?!?”. In een moment stappen we de boot die ons zal nemen aan boord van het vliegdekschip. Als de boot uit het dok we opgeslokt door mist. Er Benieuwd hoe de piloot de Eisenhower zal vinden zonder hem breken en hem vragen. Het antwoord is simpel: “la vedete quest’isoletta in mezzo al mare?” ci chiede indicandoci lo schermo radar “beh, è lei !!”. Zelfverzekerd verwachten te zien met het blote oog. Alle van een plotselinge het motortoerental afneemt, snelheid afneemt en de spiegel zien we boog komen uit de grijsheid.
De landing is overhaast en, langs een eindeloze reeks van ladders, bereikt de hangar onder de brug. Voor onze ogen, we hebben Tomcat, Horzel, Viking, Prowler en alle goede dingen van de US Navy. Persoonlijk is het een droom die uitkomt.
Canonizziamo veel mogelijk, maar het licht is niet voldoende. Nel frattempo la nebbia si è un po’ diradata e saliamo sul ponte. De vliegtuigen zijn op elkaar gestapeld, maar de show is onbeschrijfelijk.
We kunnen niet eens schieten alle vliegtuigen opgestapeld op 330 meter van de brug dat het tijd is om de boot te nemen voor de terugkeer. Tegenzin gaan we beneden alle trappen en vinden plaats op de boot die ons zal nemen in de haven, niet zonder eerst een rondleiding door het gehele schip om ons in staat om het te fotograferen vanuit elke hoek.
Zeker een ervaring die zal blijven in ons geheugen gegrift
A voi le foto……
