9 April 1996 – Luchthaven Milaan Linate
Het is 8 april, Tweede Paasdag. Tegen de avond krijg ik een telefoontje: 'Maar weet je dat er vandaag een Concorde in Linate is geland?”. Eerst denk ik aan een grap, maar dan begrijp ik dat het niet waar is (dan was er geen internet waardoor we in realtime iets konden weten). de vriend (dat, Ik moet de waarheid vertellen, vandaag herinner ik me niet meer wie het was, maar, wie het ook is, Ik maak van de gelegenheid gebruik om hem te bedanken) hij vertelt me ook dat de start de volgende ochtend gepland staat. De beslissing om een dag vrij te nemen is al genomen.
Dit is de F-BTSD, 13° gebouwd exemplaar. Hij maakt een wereldtournee om het nieuwe merk Pepsi Cola te presenteren. Het bedrijf huurde het vliegtuig en liet de romp opnieuw schilderen met de nieuwe kleuren van het blik. Supersonische vluchten zouden in dit vliegtuig verboden zijn, door de donkere verkleuring van de romp die de warmteafvoer niet toelaat, met die snelheid, het raakt de cel.
Dus hier ben ik, de ochtend van 9, met de vertrouwde Canon EOS 5 analoog om rond het hek van de luchthaven te gaan om te zien waar de Anglo-Franse supersonische is. Ik zie het bijna voor de historische hangar geparkeerd staan, naast een 737 van MALEV. De dag is niet geweldig: het is zonnig maar een beetje nevel maakt alles melkachtig en onduidelijk.
Ik besloot het te fotograferen als het op de kop van de 36R arriveert (toen heette de zuidelijke kop van het hoofdspoor) en zal in de rij staan, dus ik heb niet eens het net voor de lenzen. Helaas zit ik onder de zon, maar je kunt niet alles hebben. Ik zette mezelf geduldig in de wacht totdat ik hem aan de zijkant zag taxiën: de emotie is zo groot.
2 MD 80 Alitalia geeft voorrang, waardoor het op één lijn komt te staan: het is gewoon prachtig!!!
Het geluid van de 4 Olympus gaat omhoog en de Concorde begint te bewegen. Een condensatiewolk komt uit het uitlaatmondstuk op de staart wanneer de piloten de naverbranders aanzetten en het geluid echt oorverdovend wordt. Het vliegtuig eet bijna de hele landingsbaan en stijgt uiteindelijk op.
In al die jaren heb ik maar heel weinig foto's gezien.
Vandaag, in deze periode van isolatie, Ik publiceer de mijne. Ze zijn niet mooi: een beetje een melkachtige dag, wat apparatuur, een beetje digitale conversie, uiteindelijk zijn de foto's niet helemaal duidelijk. Het blijft de getuigenis van een uniek evenement dat me enorm opwond.
Om je foto's
