9 Απρίλιος 1996 – Milano Linate Airport
E’ l’8 aprile, Δευτέρα του Πάσχα. Προς το βράδυ παίρνω ένα τηλέφωνο: “Ma lo sai che oggi è atterrato a Linate un Concorde?». Στην αρχή νομίζω ότι είναι αστείο αλλά μετά συνειδητοποιώ ότι δεν είναι αλήθεια (τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο που να σας επιτρέπει να γνωρίζετε οτιδήποτε σε πραγματικό χρόνο). Ο φίλος (ότι, Πρέπει να πω την αλήθεια, σήμερα δεν θυμάμαι ποιος ήταν αλλά, όποιος κι αν είναι αυτός, Εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία να τον ευχαριστήσω) mi dice anche che il decollo è previsto per la mattina successiva. La decisione di prendere un giorno di ferie è già presa.
Si tratta del’F-BTSD, 13° esemplare costruito. Sta facendo un tour mondiale di presentazione del nuovo brand della Pepsi Cola. L’azienda ha noleggiato il velivolo e ha fatto ridipingere la fusoliera con i nuovi colori della lattina. Si dice che i voli supersonici siano proibiti a questo esemplare, a causa della colorazione scura della fusoliera che non permette la dissipazione del calore che, a quella velocità, investe la cellula.
Ed eccomi quindi, la mattina del 9, con la fidata Canon EOS 5 analogica a girare intorno alla recinzione dell’aeroporto per vedere dove si trova il supersonico anglo-francese. Lo vedo parcheggiato quasi di fronte all’hangar storico, di fianco ad un ‘737 della MALEV. La giornata non è stupenda: c’è il sole ma un po’ di foschia rende tutto lattiginoso e poco nitido.
Αποφάσισα να το φωτογραφίσω όταν φτάσει στο κεφάλι 36R (τότε η νότια κεφαλή του κύριου διαδρόμου λεγόταν έτσι) και θα παραταχθεί, οπότε δεν θα έχω καν το δίχτυ μπροστά από τους φακούς. Δυστυχώς θα είμαι ενάντια στον ήλιο, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Περιμένω υπομονετικά μέχρι να τον δω ταξί στον ολισθηρό δρόμο: η συγκίνηση είναι μεγάλη.
2 MD 80 Δώστε προτεραιότητα στην Alitalia, επιτρέποντάς του να ευθυγραμμιστεί: είναι απλά όμορφο!!!
Ο θόρυβος του 4 Ο Όλυμπος ανεβαίνει και το Concorde αρχίζει να κινείται. Dalla bocchetta di scarico posta sulla coda esce una nuvola di condensa quando i piloti accendono i postbruciatori e il rumore diventa veramente assordante. L’aereo si mangia quasi tutta la pista e finalmente si alza in volo.
In tutti questi anni ho visto pochissime fotografie in giro.
Σήμερα, in questo periodo di isolamento, pubblico le mie. Non sono bellissime: un po’ la giornata lattiginosa, un po’ l’attrezzatura, un po’ la conversione in digitale, alla fine le foto non sono proprio nitide. Παραμένει η μαρτυρία ενός μοναδικού γεγονότος που με ενθουσίασε πολύ.
Για να σας φωτογραφίες
